خوبیت انگار که آموخته ی شک و خون و تعلیق است.
هرچه زلال تر، هر چه بهت بیشتر
و هرچه بهت بیشتر، هر چه آشفته تر
این بت سوزان خیر است که چنان
این آدمیان را به خدا بودنش و خدا شدنش
نا امید ساخته که از هرچه رویایی با حقیقت است، گریزانند
بگذار در همان بوی خون و عرق و لجن غرقه باشیم
دست کم میدانیم که لجن زار است
اما زلالیت تنها بوی مسموم توطئه دارد
بوی تردید
سوء نیت
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر