سرود آفتابکاران جنگل، برای ما پیوند خورده است با خاطرات سیاهکل و مبارزات سیاسی قبل و بعدش. سرودی انقلابی و متولد شده در دامن چریک های فدایی، که سالها بعد در مبارزات انتخابات ریاست جمهوری، ضمن حفظ فرم اصلی، معنایش دستخوش تغییر شد، وقتی به تمامی هر چه اشاره به تفنگ و مبارزه ی مسلحانه داشت با یک توافق ناگفته ی جمعی انکار شد. و حال با دیدن اجراهای جدید، که از حیث هنری شاید بسیار بهتر از اجرای اوریجینال باشند، اما قطعن از روح چریکی خالی شده اند، این سوال به ذهن می آید که یک هنرمند در بازخوانی یک اثر قدیمی، تا چه حد باید وفادار به بستر اولیه ی پیدایش آن اثر باشد؟
"سر اومد زمستون" با اجرای شقایق کمالی.
http://www.youtube.com/watch?v=uGbV5x43YwA
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر