۱۳۸۹ مرداد ۲۸, پنجشنبه

یک تناقض کوتاه،
در یک لحظه ی نامیرا.

فشار رهایی تو بر وزن لب های من
و هر دو،
آویزان از آینه ی کش آمده از سقف اتاق.

هر دو کش آمده،
حبس یک لحظه ی نامیرا.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر