۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۸, سه‌شنبه

دریا

از سراشیبی که پایین می آیی،
دریا عمودی دراز کشیده است در افق
عمودی و افسونگر

آهسته میکنی
آهسته میروی
مبادا قدم بگذاری بر عروسان دریایی تازه متولد که عرق هماغوشی شان هنوز تنک بر تنشان نشسته است

شاید شکارشان کنی در عوض ...
عروسشان کنی،
عروس خودت ....

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر